Voetbal verenigt

Error retrieving image

 

 

Captains corner 

Voetbal verenigt 

 

De geur van vers gemaaid gras, een voetbal die rolt over het natte veld, en het geluid van kinderen die plezier maken. Voor velen is het een typisch beeld van de zaterdag. Voor ons werd het meer dan dat: het werd de basis van vriendschappen voor het leven. Zoals die tussen mijn zoon Thomas, zijn vriend Stan, en ons als ouders. Samen beleefden we de mooiste dagen.

 

Toen Thomas en Stan begonnen te voetballen bij de F-jes, was ik trainer en Jaap, de vader van Stan, de leider. Het begon met het organiseren van trainingen en op zaterdagen samen de jongens aanmoedigen. Maar het groeide uit tot veel meer. De kleine mannetjes werden maatjes, de maatjes werden vrienden, en met Jaap ontstond een bijzondere vriendschap. Elk seizoen weer stond hij op donderdag langs de lijn, en op zaterdag maakten we er een feestje van. Toernooien met Pinksteren of Pasen, in binnen- en buitenland – het waren momenten die in ons geheugen gegrift staan. Onze kinderen voetbalden onbezorgd, wij genoten van hun plezier.

 

De zaterdagen hadden iets magisch. De zon scheen, het gras was groen en een beetje vochtig. Na de wedstrijd dronken we samen koffie en aten we een verse gevulde koek. Tot en met de O19 bleven we samen optrekken. Maar toen, op een dag, belde Jaap me. Het was het telefoontje dat niemand ooit wil krijgen: Stan had acute leukemie.

 

Wat volgde, was een rollercoaster van hoop, angst en verdriet. Twee maanden later, op 27 januari 2023, overleed Stan. Hij was 18 jaar. De dag erna was het zaterdag. De zon scheen, het gras was groen en een beetje vochtig. Maar er werd niet gevoetbald. Het team, dat grotendeels hetzelfde was gebleven, stond stil bij het verlies van hun vriend en kameraad.

 

Toen Jaap en zijn familie vroegen of de dienst in de kantine van SC Joure mocht plaatsvinden, hoefden we niet na te denken. Dit was de plek waar Stan zoveel herinneringen had gemaakt. Vrijwilligers, kantinemedewerkers, bestuursleden en verkeersregelaars – iedereen werkte mee om de dag onvergetelijk te maken. Meer dan 600 mensen kwamen afscheid nemen. Hoe vreemd het ook klinkt, het werd een prachtige dag.

 

Elke zaterdag herinneren de jongens zich Stan. Geen wedstrijd gaat voorbij zonder dat hij wordt genoemd. En Jaap en ik? We blijven vrienden. Elke maand gaan we samen naar een thuiswedstrijd van SC Joure, waar we traditioneel koffie drinken met een gevulde koek erbij. Voor mij is het een voorrecht om Thomas te zien voetballen. Voor Jaap is het een voortdurende herinnering aan Stan en het gemis.

 

Inmiddels zijn we bijna twee jaar verder. Jaap heeft zijn verdriet omgezet in kracht. Hij zet zich in voor onderzoek naar kanker, ervan overtuigd dat Stan’s overlijden voorkomen had kunnen worden als er meer kennis was geweest over de juiste chemotherapie. Samen met zijn vrouw Tea, die zelf vecht tegen kanker, en haar dochter Brecht traint hij voor de Alpe d’HuZes. Op 5 juni 2025 gaat hij eerst fietsen en daarna de berg oplopen.

 

Om Jaap een steuntje in de rug te geven, vraag ik jullie om een bijdrage te leveren aan KWF Kankerbestrijding. Elk bedrag, groot of klein, helpt. Ga naar OPGEVENISGEENOPTIE en maak het verschil. Laten we samen zorgen voor een toekomst waarin kinderen als Stan een kans krijgen op genezing.

 

Voor Stan. Voor alle kinderen.